"روح بلند رهبر کبیر انقلاب حضرت امام خمینی (ره) به ملکوت اعلا پیوست"

حضرت امام (ره) در ساعت 22:20 روز شنبه سیزدهـم خـرداد ماه سـال 1368 به وصال محبوب خویش شتافته و رحلت فرمودند و در صبح روز بعد یعنی 14 خرداد ساعت 7 صبح از طریق اولین خبری که از رادیوی سراسری ایران با صدای حیاتی گوینده رادیو، به جهان مخابره شد.

به گزارش باشگاه خبرنگاران؛ حضرت امام (ره) در ساعت 22:20 روز شنبه سیزدهـم خـرداد ماه سـال 1368 به وصال محبوب خویش شتافته و رحلت فرمودند و در صبح روز بعد یعنی 14 خرداد ساعت 7 صبح از طریق اولین خبری که از رادیوی سراسری ایران با صدای حیاتی گوینده رادیو، به جهان مخابره شد.

بسم الله الرحمن الرحیم. انالله و اناالیه راجعون. "روح بلند رهبر کبیر انقلاب حضرت امام خمینی(ره) به ملکوت اعلا پیوست" اینها جملاتی بود که در ساعت 7 صبح روز 14 خرداد ماه سال 1368 از زبان گوینده رادیو شنیده شد تا به مردم ایران اعلام کند که دیگر امامی ندارند.

14خردادماه سال 1368 یکی از تلخ ترین و غمبارترین روزهای تاریخ ایران به شمار می رود، روزی که بت شکن قرن و ابراهیم زمان از میان ملت ایران پر کشید و کوله باری از غم و اندوه را برای دوستدارانش به یادگار گذاشت.

زمانی که رادیو و تلویزیون جمهوری اسلامی ایران خبر رحلت ملکوتی امام خمینی(ره) را به ملت ایران اطلاع دادند، تمام شهرهای کشور در بهت و حیرت فرو رفت به طوری که فضای سکوت و ماتم سرتاسر ایران را فرا گرفت.

چند ساعت پس از اعلام خبر رحلت بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، ملت ایران یکپارچه سیاهپوش شده و هرکس در حد توان خود تلاش کرد تا در برپایی مراسم بزرگداشت رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران قدم موثری را بردارد. 

بــه وسیله دوربین مخفـى‌اى که تـوسط دوستان امــام در بیمارستان نصب شده بـود روزهاى بیمارى و جریان عمل و لحظه لقاى حق ضبط شده است. وقتى که گوشه‌هایـى از حالات معنوى و آرامـش امام در ایـن ایـام از تلویزیون پخـش شـد غوغایى در دلها بر افکند که وصف آن جــز با بودن در آن فضا ممکـن نیست. لب‌ها دائمـا به ذکـر خـدا در حـرکت بود.

اما پس از اعلام زمان و مکان تشییع پیکر مطهر امام، بسیاری از مردم ایران اسلامی از خراسان گرفته تا زاهدان و از ارومیه و تبریز گرفته تا بوشهر و خوزستان، خود را به تهران رسانده تا بار دیگر با رهبر و مقتدای خود دیدار کرده و اعلام کنند که برای همیشه بر عهد و پیمان خود با امام خوبی‌ها پایبند هستند.

حضور چند میلیون نفر عاشق و دلباخته امام خمینی(ره) با توجه به زمان اندک میان خبر ارتحال تا تشییع امام، تعجب و تحسین رسانه های خارجی و خبرنگاران مستقر در مراسم را برانگیخت، به طوری که به گفته تمامی تحلیلگران و کارشناسان سیاسی، تشییع پیکر امام راحل بزرگترین مراسم تشییع انجام شده در سطح جهان است.

مراسم تشییع پیکر امام خمینی(ره) صحنه‌های جالب و دلنشینی را از عمق ارادت مردم به بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران به معرض نمایش گذاشت به طوری که برخی مانند ظهر عاشورا بر سر و سینه خود گل پاشیده و برخی نیز به صورت خود می‌زنند به همین خاطر در این مراسم چند نفر از حاضران به دلیل عمق ناراحتی خود از درگذشت امام خوبی‌ها، غش کرده و راهی بیمارستان شدند.

وقتى که خبر رحلت امــام منتشر شـد، گـویـى زلزله اى عظیـم رخ داده است، بغضها تـرکیـد و سرتاسر ایران و همـه کانـون‌هایـى کـه در جـهان بـا نام و پیام امام خمینـى (ره) آشـنا بـودنـد یــکپارچه گـریستند و بـر سر و سینه زدنـد. هیچ قلـم و بیـانـى قـادر نیست ابعاد حـادثه را و امواج احساسات غیر قابل کنترل مردم را در آن روزها تـوصیف کند.

مـردم ایـران و مسلمانان انقلابى، حق داشتـند این چنیـن ضجه کـنند و صحنه هایى پدید آورند که در تاریخ نمونه اى بـدیـن حجم و عظـمت براى آن سراغ نداریـم زیرا مردم ،رهبر محبـوب و مرجع دینـى خـود و منادى اسلام راستیـن را از دست داده بـودند .

شایـد کسانـى که قـادر به درک و هضـم ایـن مفاهیـم نیستنـد، اگـر حالات مردم را در فیـلم‌هاى مـراسـم تودیع و تشییع و خاکسپارى پیکر مطهر امام خمینـى مشاهده کنـنـد و خـبر مرگ ده‌ها تـن که در مقابل سنگینـى ایـن حادثه تاب تحمـل نیـاورده و قـلبـشان از کار ایستـاده بـود را بشنـوند و پیکرهایى که یکـى پـس از دیـگرى از شـدت تـاثـر بیهوش شـده، بر روى دسـت‌ها در امـواج جمعیت به سـوى درمانگاه‌ها روانه مى‌شـدند را در فیلم‌ها و عکس‌ها ببیننـد، در تفسیر ایـن واقعیت‌ها درمانده شوند .امـا آنـانکه عشـق را مـى شنـاسنـد و تجـربـه کـرده‌انـد، مشکلـى نـخواهند داشت. 

روز و شـب پانزدهـم خرداد 68 میلونها نفر از تهران و سـوگوارانى که از شهرها و روستاها آمـده بـودند ، در محل مصلاى بـزرگ تهـران اجتماع کردنـد تـا بـراى آخـریـن بـار با پیکر مطهر مـردى که بـا قیـامش قـامت خمیـده ارزش‌ها و کرامت‌ها را در عصر سیاه ستـم استـوار کرده و در دنیا نهـضتـى از خـدا خواهى و باز گشت به فطرت انسانى آغاز کرده بود ، وداع کنند.

پیـکر پاک و سبز پوش امـام بـر بـالاى بـلنـدى و در حلـقه میلیـونها نفـر از جمعیت مـاتـم زده چـون نگینى مى‌درخشید. هر کس به زبان خویـش با امامـش زمـزمه مى‌کرد و اشک مـى‌ریخت. سـرتاسـر اتـوبان و راه‌هاى منتهى به مصلـى مملـو از جمیعت سیاه‌پوش بود.

پـرچم‌هاى عزا بـر در و دیـوار شهر آویخته و آواى قرآن از تمام مساجد و مراکـز و ادارات و مـنازل بگـوش مـى‌رسیـد. شـب کـه فـرا رسیـد هزاران شمع بیاد مشعلـى که امـام افـروخـته است، در بیابـان مصلـى و تپه‌هـاى اطـراف آن روشـن شـد. خـانـواده‌هـاى داغدار گرداگرد شمع‌‌ها نشسته و چشمانشان بر بلنداى نـورانـى دوخته شـده بود.

بـاور اینـکـه دیـگر صداى دلنشیـن امام خمینـى را در حسینیه جماران نخـواهند شنید، طاقتـ‌ها را بـرده بـود. مـردم شـب را در کـنار پیـکـر امـام بـه صبـح رسانیدند. 

انبـوهى جمعیت و شکوه حماسه حضـور مـردم در روز ورود امام خمینى به کشـور در 12 بهمـن 1357 و تـکـرار گسـتـرده‌تـر ایـن حماسـه در مـراسـم تشییع پیکر امام، از شگفـتی‌هاى تـاریخ اسـت.

خـبرگـزاری‌هاى رسمـى جهـانـى جمعیت استقبال کننده را در سال 1357 تا 6 میلیـون نفر و جمعیت حاضـر در مــراسـم تشییـع را تا 9 میلیـون نفر تخمیـن زدند و ایـن در حالى بـود که طى دوران 11 سـاله حکومت امام خمینى بـواسطه اتحـاد کشـورها غربـى و شرقى در دشمنى با انـقلاب و تحمیل جنگ 8 ساله و صـدهـا تـوطـئه دیـگـر آنـان، مردم ایـران سخـتی‌ها و مشکلات فـراوانـى را تحـمـل کرده و عزیزان بى شمارى را در ایـن راه از دست داده بـودند و طـبعا مـى بـایـست بـتدریج خسته و دلسرد شـده باشنـد امـا هرگز اینچنیـن نشـد. 

پـس از آنـکه مراسـم تـدفیـن به علت شـدت احسـاسات عـزاداران امـکان ادامـه نیافت، طـى اطلاعیه‌هاى مـکرر از رادیـو اعلام شـد کـه مـردم بـه خانه هایشان بازگردند، مراسـم به بعد مـوکـول شــده و زمــان آن بعـدا اعلام می‌شود. براى مسئولیـن تـردیـدى نـبـود که هر چه زمان بگذرد صـدها هزار تـن از علاقه مندان دیگر امـام کـه از شهـرهاى دور راهـى تهران شده‌اند نیز بر جمعیت تشییع کننـده افـزوده خـواهـد شـد، ناگزیر در بعدازظهر همان روز مراسم تـدفین بـا همان احساسات و بـه دشـوارى انـجـام شـد کـه گـوشـه‌هـایـى از این مـراسـم بـوسیـله خبرنگـاران بـه جهان مخابره شـد و بدین سان رحلت امام خمینـى نیز همچـون حیاتـش منـشاء بیـدارى و نهضتـى دوباره شـد و راه و یادش جاودانه گردید چرا کـه او حقیـقت بـود و حقیقت همیشه زنـده است.

در 15 خرداد 1342 میلیون‌ها انسان مسلمان به حمایت از حقانیت راه و روش و منطق امام دست به تظاهرات و راهپیمایی زدند و با نثار خون‌، ایمان و وفاداری خود را به پرچم توحید و پرچمدار صادق آن ابراز داشتند. در 15 خرداد 1368 نیز میلیون‌ها انسان مسلمان، باز برای حمایت از حقانیت راه و روش و منطق امام و ادای سوگند نسبت به ادامه این راه‌، در یک راهپیمایی عظیم‌، پیکر مطهر امام را مشایعت کردند و با او وداع نمودند.از این روی خرداد 1342 تا خرداد 1368 را باید دوران مجد و عزت و افتخار دوباره اسلام در عصر جدید نامید. میراث عظیم امام اعم از سیره و آثار مکتوب ایشان در معارف الهی، راهنمای حرکت فردی و اجتماعی جوامع اسلامی خواهد بود.