بی‌پولی بوکس ایران را ناک‌اوت کرد/ فدراسیون در حسرت چراغ سبز مسئولان ورزش

تیم ملی بوکس به دلیل مشکلات مالی سرانجام با تعطیلی اردوها قبل از اعزام به مسابقات جهانی در گوشه رینگ ناک اوت شد.
اینکه گفته می‌شود این روزها ورزش ایران به دلیل تحریمهایی که برای کشورمان در نظر گرفته شده چندان حال و روز خوبی از لحاظ مالی ندارد شاید چندان قابل قبول نباشد چرا که قرارداد‌های میلیونی و میلیاردی فوتبالیستها عکس این موضوع را نشان می‌دهد. بستن قرارداد میلیاردی ‌با فوتبالیستها آن هم از بودجه دولتی نشان می‌دهد که همچنان ورزش کشورمان مثل سالهای قبل از تحریمها از بودجه کافی و بافی برخوردار است اما اینکه چرا تقسیم منابع مالی به یک فدراسیون از سوی مسئولان ورزش قطره چکان است و به یک فدراسیون دیگر مثل فوتبال سیل به راه انداخته‌ شده جای سؤال دارد؟! بوکس از جمله رشته‌های المپیکی است که‌ فدراسیونش همیشه با مشکلات مالی روبه‌رو بوده و همیشه به روش قطره چکان به آن پول تزریق شده است و اگر سرمایه‌گذاری خوبی مثل فوتبال به این رشته شود قطعا مدالهای خوش‌رنگی در انتظار بوکس ایران در المپیکهای بعدی است اما متاسفانه بودجه یکسال فدراسیونهای المپیکی مثل بوکس، تکواندو و جودو که همه آنها با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می‌کنند را باشگاههای فوتبال برای جذب یک بازیکن هزینه می‌کنند. البته با شرایط مالی فعلی فدراسیون،‌ اعزام تیم ملی به مسابقات قهرمانی جهان در قزاقستان که چندی دیگر برگزار خواهد شد نیز در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. امیدواریم که با بی‌پولی که در فدراسیون بوکس وجود دارد مسئولان ورزش طوری برنامه‌ریزی کنند که تیم ملی با زمان کمی که تا برگزاری مسابقات باقی مانده است بتواند در آلماتی محل برگزاری مسابقات جهانی حضور داشته باشد. اگر تاریخچه بوکس را بخواهیم مرور کنیم رشته بوکس به طور رسمی در ۶۷۷ سال قبل از مسیح در بیست و سومین بازی المپیک در هاین که اولین نبرد این ورزش است شروع شده. اینکه قدیمی‌ترین نبرد بوکس به چه نوع صورت گرفت و چگونه با یکدیگر می‌جنگیدند معلوم نیست اما چنانکه در تاریخ روم ذکر شده است که طرفین مشتهای خود را به چرمهای خامی محکم بسته و سعی می‌کردند که با ضربات محکمی از این مشتهای سخت و سنگین حریف را از پای در آورند. حال اگر بخواهیم وضعیت بوکس کشورمان را با آن سالها مقایسه کنیم می‌بینیم که بارها و بارها مسئولان فدراسیون انتقاد کرده‌اند که این رشته به دلیل مشکلات مالی با دستکشهای پوسیده تمرین می‌کند البته با شرایط مالی که این روزها برای بوکس ایران حاکم است احتمال اینکه در آینده‌ای نزدیک بوکسورها به جای استفاده از دستکش، مشتهای خود را به چرمهای خام محکم بسته و به جنگ حریفان خود بروند زیاد است. اگر به تاریخ و قدمت بوکس ایران بخواهیم نگاه کنیم شاهدیم از سال ۱۳۱۸ مسابقات قهرمانی کشور رشته‌های مختلف ورزشی شروع شد و تا سال ۱۳۲۴ بوکس جز برنامه‌ها نبود. بوکس ایران برای اولین بار در المپیک ۱۹۴۸ لندن شرکت کرد و بوکسورهای ملی‌پوش نیز به مسابقات اعزام شدند که به موفقیتی دست نیافتند. پس با این حساب مسئولان ورزش باید برنامه‌ای در نظر بگیرند تا این رشته المپیکی با تعطیلی اردوها برای همیشه به کما نرود. بوکس در ایران پس از فعالیتی ۳۴ ساله با پیروزی انقلاب اسلامی تعطیل شد و از سال ۱۳۶۸ دوباره راه‌اندازی شد و احمد ناطق نوری که چندین سال نمایندگی مجلس را بر عهده داشت ریاست فدراسیون آن را بر عهده گرفت و تا به امروز همچنان سکان هدایت فدراسیون را بر عهده داشته است. البته در طول این سالها فدراسیون‌نشین‌ها در کل نتایج ضعیفی را کسب کرده‌اند اما مهم‌ترین دلیلی که بوکس در مسابقات مختلف نمره قبولی نمی‌تواند کسب کند و همیشه جزو ورزشهای رفوزه کشورمان محسوب می‌شود این است که مسئولان ورزش حمایت همه‌جانبه‌ای از این رشته انجام نمی‌دهند. در واقع عدم پخش مستقیم مبارزات بوکسور‌ها باعث شده تا از لحاظ درآمدزایی خانواده بوکس دچار مشکل شود. اولین پخش مستقیم این رشته به دیدار فینال وزن ۹۱- کیلوگرم  بازیهای آسیایی دوحه بین علی مظاهری و حریف سوریه‌ای بازمی‌گردد البته چند باری هم این مبارزات به طور کوتاه پخش مستقیم داشت که از جمله آن المپیک ۲۰۱۲ لندن است. نداشتن پخش مستقیم در بوکس باعث می‌شود تا هیچ اسپانسری نیز حاضر به سرمایه‌گذاری در این رشته نشود. همان‌طور که دیدیم نداشتن پخش مستقیم در لیگ برتر بوکس باعث شد تا طی این ۲ سال گذشته چراغ لیگ برتر این رشته خاموش شود چرا که هیچ اسپانسری حاضر به سرمایه‌گذاری در لیگ برتری که پخش مستقیم ندارد، نیست. حالا با گذشت چند دهه از فعالیت این رشته در ایران این روزها شاهد آن هستیم که هر روز اتفاقات جدیدی در بوکس ایران رخ می‌دهد، یک روز فدراسیون از درد مشکلات مالی می‌نالد و روز دیگر از درد نداشتن خوابگاه و غذا برای ارائه سرویس به اردونشینان گلایه می‌کند. حالا شاهدیم که مشکلات مالی چند روزی مانده به اعزام تیم ملی به مسابقات قهرمانی جهان در گوشه رینگ بوکس را ناک اوت کرده. هرچند که فدراسیون بوکس ۳ ماه پیش برای اعزام تیم ملی بزرگسالان به مسابقات قهرمانی آسیا در اردن نیز با مشکلات بسیار زیاد روبه‌رو بودند و در روز آخر با کمک کمیته‌ ملی المپیک به مسابقات اعزام شد اما این بار فدراسیون بوکس برای اعزام به مسابقات قهرمانی جهان به صورت جدی اعلام کرده پولی در بساط ندارد، چرا که نه کمیته ملی المپیک نه وزارت ورزش و جوانان برای اعزام تیم ملی به اردوهای مشترک و مسابقات جهانی از لحاظ مالی چراغ سبزی نشان نداده و به همین دلیل اردوی تیم ملی برای حضور در مسابقات جهانی تعطیل شده است.

احسان روزبهانی وارد بوکس حرفه‌ای شد

لژیونر بوکس ایران اعلام کرد که بر اساس اعلام فدراسیون جهانی، او می‌تواند در بوکس حرفه‌ای هم شرکت داشته باشد.

احسان روزبهانی که سال قبل همراه تیم آستانا آرلاتر قزاقستان در بوکس نیمه حرفه‌ای جهان شرکت کرد و قهرمان شد در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) اظهار کرد: من سال قبل همراه این تیم قزاقستانی روزهای خوبی را سپری کردم و در نهایت هم قهرمان شدیم. این تیم را دوست داشتم و در آن‌جا راحت بودم. آنها هم از من راضی بودند و همدیگر را اذیت نکردیم. پس از عملکردم در این رقابت‌ها و البته مسابقات قهرمانی آسیا در اردن، فدراسیون جهانی بوکس نام من را در لیست جدید جزو بوکسورهای حرفه‌ای اعلام کرده است.

وی افزود: بر اساس اعلام فدراسیون جهانی بوکس آماتور، دو بخش در این فدراسیون راه‌اندازی شده است. بوکس نیمه حرفه‌ای WSB و بوکس حرفه‌ای AOP که البته این تقسیم‌بندی تنها برای فدراسیون آماتورها است و هرکسی که در آنها شرکت کند می‌تواند در مسابقات بعدی هم زیر نظر همین فدراسیون جهانی فعالیت کند.

روزبهانی با اشاره به این‌که او می‌تواند در این فصل در رقابت‌های بوکس حرفه‌ای شرکت کند، گفت: این رقابت‌ها هم در 12 راند و بدون کلاه برگزار می شود اما قصد دارم امسال هم در بوکس نیمه حرفه‌ای باشم و تجربیات بیشتری کسب کنم.

وی در پاسخ به این سوال که امسال با کدام تیم در بوکس نیمه حرفه‌ای شرکت خواهد کرد، افزود: قهرمانی سال قبل و مبارزات خوبی که انجام دادم باعث شد تا قزاق‌ها پیشنهاد خوبی برای ماندن در تیمشان را بدهند. قبول کردم که در تیم آنها بمانم اما قراردادی امضا نکردیم و تنها در حد صحبت بود. آنها آن‌قدر دوست داشتند در تیمشان بمانم که حتی بعد از پایان مسابقات اجازه نمی‌دادند به ایران بیایم و می‌گفتند که در قزاقستان بمانم.

روزبهانی یادآور شد: از تیم‌های آلمان و اوکراین هم پیشنهاداتی داشتم اما بعید می‌دانم تیم خودم را عوض کنم. امسال هم با همین تیم در لیگ بوکس نیمه حرفه‌ای شرکت می‌کنم.

وی با تاکید بر این‌که مصدومیت کتفش بهتر شده است، گفت: گچی که روی آن بسته بودم را باز کرده‌ام و یک هفته است که روزانه دو وعده تمرین می‌کنم. خدا را شکر شرایطم خوب است و کارهای فنی را انجام می‌دهم. قبلا تنها کارهای موازی انجام می‌دادم و از لحاظ تکنیکی و بدنی افت کرده بودم اما اکنون بیشتر فشار می‌آورم.

لیگ بوکس " آروزیی که با این شرایط برآورده نمی شود

روزهاست که مسئولان سازمان لیگ بوکس به دنبال برگزاری این لیگ هستند ولی علیرغم تلاش ها استقبالی از این مسابقات نمی شود.

به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران، لیگ در هر ورزش ویترین آن محسوب می شود. ویترینی از برنامه ها، تلاش های و اقدامات فدراسیون این ویترین اما در فدراسیون بوکس خالی است. 

علت آن هم مشکلات مالی عنوان می شود. در واقع هزینه شرکت تیم ها در لیگ بالاست و برای این کار به اسپانسر نیاز است. 

اسپانسرها نیز به علت عدم پخش تلویزیونی اغلب علاقه ای به حمایت مالی از لیگ بوکس ندارند. همین می شود که روزهاست سازمان لیگ و دلشاد رئیس آن مکاتبات زیادی با بوکس ها انجام داده اما خبری از برگزاری لیگ به گوش نمی رسد. 

به همه این تلاش ها در نهایت تنها 3 یا 4 تیم برای شرکت در لیگ اعلام آمادگی می کنند. این اعلام آمادگی نیز البته با فشار فدراسیون عنوان می شود وکسی اصراری برای برگزاری لیگ بوکس ندارد. 

طبیعی است وقتی لیگی برگزار نشود زمینه ای برای کشف پدیده ها نیز ایجاد نمی شود. این خودش رفته رفته به ضعف تیم ملی می انجامد که نمونه بارز آن را در مسابقات می بینیم. 

بوکس حال و روز خوبی ندارد. لیگ تعطیل است. تیم ملی در استراحت مطلق به سر می برد. سفر به مسابقات مهم و حساس خارجی لغو می شود. این ها دغدغه های رشته ای است که می تواند در 10 وزن 10 قهرمان به دنیای ورزش هدیه کند که البته تا به امروز درآن ناکام بوده است.

سر انجام چه استانی میزبان خواهد شد؟!

با وجود اینکه زمان مسابقات قهرمانی بوکس بزرگسالان مشخص شده است هم چنان ابهاماتی در خصوص میزبانی آن وجود دارد.

به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران، پس از برگزاری مسابقات قهرمانی بوکس کشور در رده های سنی نوجوانان و جوانان بالاخره نوبت به رقابت های در سن بزرگسالان رسیده است. این مسابقات از هفتم تا سیزدهم آبان برگزار خواهد شد.

در ابتدا قرار بود این مسابقات به میزبانی استان خوزستان برگزار شود که به دلایلی از این میزبانی انصراف دادند. پس از این انصراف، تهران گزینه بعدی برای میزبانی معرفی شد که البته این اتفاق عملی شد.

حالا اما خبرهایی در خصوص میزبانی استان مازندران از این رقابتها به گوش میرسد. اگر مازندران آمادگی میزبانی داشته باشد این رقابت ها در شهر بابل و به عنوان یاد بود سردار شهید سجودی برگزار خواهد شد.

در غیر این صورت مسجد سلیمان گزینه بعدی برای میزبانی مسابقات قهرمانی بوکس بزرگسالان خواهد بود. مسابقات قهرمانی بوکس بزرگسالان از اهمیت فوق العاده ای برخورد ار است و سهم زیادی از اعضای تیم مل بوکس در این رده سنی را قهرمانان این مسابقات تشکیل خواهند داد.

درحال حاضر اردوی تیم ملی بوکس بزرگسالان تعطیل می باشد و لیست جدیدی نیز برای این تیم معرفی شده است.

اکبر احدی هدایت ملی پوشان بزرگسال را بر عهده دارد.

ابن‌الرضا(ع) به حجره غریبانه جان سپرد/ مظلوم‌تر از جواد، بغداد نداشت

عرشیان و فرشیان در شب شهادت جوادالائمه(ع) به بارگاه ملکوتی پدر بزرگوارش سرازیر می‌شوند زیرا همگان بر این باورند که ابن‌الرضا(ع) به حجره، غریبانه جان سپرد.

به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد مقدس، تشنه‌ام... خیلی تشنه... جگرم می‌سوزد، آب می‌خواهم، اما به‌جز صدای کل کشیدن کنیزکان را نمی‌شنوم... ام‌فضل همه درها را بسته و کسی جز خدا صدایم را نمی‌شنود... کاش پدرم اینجا بود... .

در و پنجره به من نگاه می‌کنند، غمگین‌تر از آن هستند که ملامتشان کنم، در این گرما، پنجره از شرم نگاه من عرق کرده، صدای ناله اندوهبار در را می‌شنوم... کاش پدرم اینجا بود... کاش... .

صدای خوردن چیزی را به پنجره می‌شنوم، چشمان خسته و رنجورم را به‌زحمت باز می‌کنم، کبوتری خود را به پنجره می‌کوبد، با چشمان خسته‌اش به من می‌نگرد، دهانش را باز می‌کند و می‌بندد... کاش پدرم اینجا بود... کاش... کبوتر چقدر به نظرم آشنا می‌آید، هرچه بیشتر نگاهش می‌کنم، بیشتر دلتنگ پدر می‌شوم، کاش پدرم اینجا بود... کاش.

کبوتر مدام خودش را به پنجره می‌کوبد، انگار می‌خواهد هرطور شده خودش را برساند... صبر کنید، گویا با دهانش می‌خواهد به من چیزی بگوید. کاش پدرم اینجا بود... کاش.

کمی گذشت، صدا بیشتر شده، هیاهویی برپا شد. چشمانم را دوباره باز کردم، وای خدای من، چه می‌دیدم، ده‌ها کبوتر خود را به پنجره چسبانده بودند و با چشمان غمگین خود به من نگاه می‌کردند، دهانشان را باز و بسته می‌کردند. کاش پدرم اینجا بود... کاش.

احساس سبکی می‌کردم، سبک‌تر از همیشه، آن‌قدر سبکبال که از در و پنجره خودم را بیرون کشیدم، کبوترها دستهایم را بالا بردند و بال‌هایشان را بال پرواز من کردند... آرام و راحت مرا بلند کردند.

از آسمان نجف و کاظمین و سامرا، از روی مزار جدم رسول‌الله پرواز کردم، نمی‌دانم کبوترها مرا به کجا می‌برند، بوی بهشت به مشامم می‌رسد، صدای نقاره‌خانه گوشم را نوازش می‌دهد. هنوز تشنه‌ام، به سقاخانه حضرت می‌برندم، به‌یاد جدم حسین آب می‌نوشم، چه گواراست مثل آب گوارای کوثر... .

به مهمانخانه حضرت می‌روم، پدرم را بالای مجلس می‌بینم، لباس سیاه بر تن کرده، آغوش باز کرد، گویا انتظارم را می‌کشید... جوادم بالاخره به‌نزد پدر آمدی... .